بیرون بیا! این روزه‌داران، ماه می‌خواهند
جان‌ها برای زیستن، تنخواه می‌خواهند
آنقدر شیرین است لحن و لهجه‌ات، حتی
جن‌ها ز لب‌های تو بسم‌الله می‌خواهند
نام تو را در هر دم و هر بازدم بردم
این دو مسافر، خرجِ بین راه می‌خواهند
لطف پرستاران به جای خویش اما من
بیمارم و بیمارها همراه می‌خواهند
الماس اشکم را خریداری نمی‌بینم
این کوه‌های نور، نادرشاه می‌خواهند
آنقدر مجنونم که در فن جنون از من
دیوانه‌های شهر، راه و چاه می‌خواهند
محسن رضوانی
